وقتی که مأوایت را از دست بدهی

وقتی که مأوایت را از دست بدهی، نمی دانی روی چه ایستاده ای و در کجایی. منظورم جای جغرافیایی نیست، جای آدم است در برابر چیزها. دنیاى اطراف، آدم های دیگر با اعتقادها و رفتار و چگونگی بودن شان.

آدم نهالی بیرون از فصل و بی هنگام است، در زمان خودش نیست، خزان است در میانه ی بهار یا برعکس.

شاهرخ مسکوب

https://t.me/fereshteh_rezayi