ای دوست‌تر از جانم زین بیش مرنجانم

ای دوست‌تر از جانم زین بیش مرنجانم
مگذر ز وفاداری مگذار برین سانم
***
جان بود و دلی ما را دل در سر کارت شد
جان مانده چه فرمایی در پای تو افشانم
***
من با تو جفا نکنم تو عادت من دانی
با من تو وفا نکنی من طالع خود دانم
***
با دلشدهٔ مسکین چندین چه کنی خواری
ای کافر سنگین‌دل آخر نه مسلمانم
***
بشکست غمت پشتم با این همه عزم آنست
تا جان بودم در تن روی از تو نگردانم

انوری

https://t.me/Iove_Poems

لحظه‌ی دیدار نزدیک است

لحظه‌ی دیدار نزدیک است
باز من دیوانه ام، مستم
باز می لرزد، دلم، دستم
باز گویی در جهان دیگری هستم.

های! نخراشی به غفلت
گونه‌ام را، تیغ!
های! نپریشی صفای
زلفکم را، دست!

آبرویم را نریزی، دل!
ای نخورده مست!
لحظه‌ی دیدار نزدیک است...
مهدی اخوان ثالث

https://t.me/azita_fasaie

شکوهی در جانم تنوره می‌کشد

شکوهی در جانم تنوره می‌کشد
گوئی از پاک‌ترین هوای کوهستان
لبالب
قدحی در کشیده‌ام
دیوانه به تماشای من بیا!
احمد شاملو

https://t.me/azita_fasaie

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا بود که گوشه چشمی به ما کنند
***
در دم نهفته به ز طبیبان مدعی
باشد که از خزانه غیبم دوا کنند
***
معشوق چون نقاب ز رخ در نمی‌کشد
هر کس حکایتی به تصور چرا کنند
***
چون حسن عاقبت نه به رندی و زاهدیست
آن به که کار خود به عنایت رها کنند
***
بی معرفت مباش که در من یزید عشق
اهل نظر معامله با آشنا کنند

 

من درد مشترک‌ام

قصه نیستم که بگوئی
نغمه نیستم که بخوانی
صدا نیستم که بشنوی
یا چیزی چنان که ببینی
یا چیزی چنان که بدانی…
من دردِ مشترک‌ام
مرا فریاد کن.
احمد شاملو

https://t.me/azita_fasaie

تو مسئول گلت هستی

روباه گفت : «یادت باشه ارزش گل تو به قدر عمریه که به پای اون صرف کردی. انسان‌ها این حقیقت رو فراموش کرده‌اند اما تو نباید فراموشش کنی. تو تا زنده هستی نسبت به چیزی که اهلیش کردی مسئولی! تو مسئول گلت هستی، این رو یادت باشه.»
آنتوان دوسنت اگزوپری

https://t.me/Official_Hich

اشعاری که بدان‌ها نیندیشیده‌ام

از نگفته‌ها، از نسروده‌ها پُرَم؛
از اندیشه‌های ناشناخته و
اشعاری که بدان‌ها نیندیشیده‌ام.
عقده‌ی اشکِ من دردِ پُری
دردِ سرشاری‌ست.
و باقیِ ناگفته‌ها سکوت نیست، ناله‌ای‌ست.
ما در ظلمت ایم
بدان خاطر که کسی به عشقِ ما نسوخت،
ما تنهاییم
چرا که هرگز کسی ما را به جانب خود نخواند.
احمد شاملو

https://t.me/azita_fasaie

سایه‌ها از درونم سر بر می‌کشند

سایه‌ها از درونم سر بر می‌کشند.
شب برافراشته می‌شود،
آرام آرام.
خورشیدی تاریک،
تشعشعش فروکاسته می‌شود.
و دَوَران، ما را به خود می‌خواند،
ورای زمان.
با من بگو،
آنگاه که بر کرانه آب ها نشسته‌ام،
نظاره‌گرِ سایه‌هایی که به سراغم می‌آیند،
با من بگو،
آیا خاطرات محو ناشدنی‌ات نیز از بین خواهند رفت؟
خوزه آنخل بالنته

https://t.me/Love_P0ems

من به این باغ می اندیشم

نه هراسی نیست
پیش ما ساده ترین مسئله ای مرگ است
مرگ ما سهل تر از کندن یک برگ است
من به این باغ می اندیشم
که یکی پشت درش
با تبری نیز کمین کرده‌ست
هوشنگ ابتهاج

https://t.me/mezzrrab