کسی حسرت شانه‌هایم را نفهمید

‍ همه مرا تکیه‌گاه خواستند و کسی حسرت شانه‌هایم را نفهمید. هر که آمد مثنوی بلندی از درد و غم‌هایش سرود و رفت ولی بغض گلوگیر و سکوت مرگبار مرا نفهمید - همه یهودا بودند و از من دم عیسی می‌خواستند.

و من هنوز در حسرت شانه‌ای برای گریه کردن، هم‌صحبتی برای ناله زدن و تکیه‌گاهی برای تکیه کردن هستم.
همه دروغ های چوپان را دیدند و امّا کسی جز گرگ‌ها تنهایی او را نفهمید و من همان چوپان دروغگوی قصهٔ عشقم.

سجاد احمدیان

https://t.me/Official_Hich

عمر میگذرد

عمر میگذرد
و من بیش تر میفهمم
که هیچ چیز در دنیا
ارزش گریه کردن را ندارد!
ما آدم ها مدام چیزهایی را که اسمشان را مصیبت و بدبختی میگذاریم.
در سرزمین افکارمان میچرخانیم و دور میکنیم و همین باعث میشود در صدسالگی حسرتِ لذت نبردن از زندگی را بخوریم!
شاید کلمات "رها کردن" و "فرار کردن" برای چنین لحظاتی به وجود آمده اند...
از غصه هایت فرار کن؛
در ناکجا آبادِ درونت رهایش کن؛
و به دنبال هر چیز که شادت میکند روانه شو...
زندگی اگر چیزهای زیادی برای گریه کردن دارد،
چیزهایی هم برای لبخند زدن دارد،
فقط کافیست از ته دلت بخواهی که زندگی را زندگی کنی...

tel: @delnavaa1

سخن زیبا همیشه بوی باران می دهد

آنچه نیکی میکنی، پیش کسی اظهارش مکن
گر خدا داند بس است، کالای بازارش مکن
***
سخن زیبا همیشه بوی باران می دهد
بسپار در دفتر دل، خط دیوارش مکن
***
وعده گر دادی، همیشه بر سر قولت بمان
چونکه نتوانی، بگو، دیگر امیدوارش مکن
***
ای که از روی لجاجت زود قضاوت میکنی
بیگناه را همچو منصور بر سر دارش مکن

***
روح پاک و جسم سالم بهر ما یک نعمتیست
پس بیا با کینه و حسرت بیمارش مکن.... 

https://t.me/Latolot

یکی از همین شب ها

یکی از همین شب ها
بدون شب بخیر برای همیشه رفت...
نمیدانم تا ابد
حسرت این شب بخیر به دلم میماند یا نه...
فقط این را میدانم
هر شب قبل خواب
بدجور در گوشم زمزمه میشود
که به جای شب بخیر
یکی از همین شب ها گفت:

من دوستت ندارم...

https://t.me/textlove20